زمینه مطالعه: بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی آنتریت گرنولوماتوزی مزمن در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP) است. به نظر می رسد شناسایی آنتی ژن های پیکره ای این باکتری می تواند جهت طراحی واکسن، تشخیص بیماری و مطالعه پاتوژنز این بیماری مفید باشد.هدف: شناسایی پروتئین های پیکره باکتری به عنوان آنتی ژن اصلی جهت شناخت بهتر عملکرد باکتری حائز اهمیت است.روش کار: در این تحقیق از سویه استاندارد III-V مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس  (MAP)نمونه حاصل از کشت میکروبی پس از استخراج DNA و انجام عملیات PCR جهت ثبوت و تائید باکتری روی ژل آگارز برده شد و میزان پروتئین های تصفیه شده در مایه صاف شده حاصل از محیط کشت میکروبی و همچنین عصاره باکتریایی تعیین مقدار گردیدند. از سوی دیگر الگوی پروتئین های حاصله با استفاده از SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: الکتروفورز حکایت از حضور آنتی ژن های پروتیئین در محدوده وزن ملکولی 19-100 KDa دارد.نتیجه گیری نهایی: آنتی ژن های تخلیص شده در این مطالعه می تواند جهت انجام مطالعات بیشتر و تولید احتمالی واکسن علیه پاراتوبرکلوزیس مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و اهداف: مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)، عامل به وجود آورنده پاراتوبرکلوزیس است که به عنوان بیماری یون نیز نامیده می شود و علت ضررهای اقتصادی جبران ناپذیر در صنعت دامپروری به حساب می آید. جهت تشخیص آلودگی به پاراتوبرکلوزیس، الیزای غیرمستقیم به عنوان یک روش ساده با حساسیت و ویژگی بالا بیشتر مورد توجه بوده است. از این رو هدف از این مطالعه طراحی یک سیستم الیزای غیرمستقیم جهت تشخیص بیماری پاراتوبرکلوزیس می باشد.مواد و روش کار: تعداد 100 نمونه سرم از 10 گله در سال 1394 در استان های تهران و البرز که پاراتوبرکلوزیس توسط کشت در آن ها به اثبات رسیده با کیت استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت و سیستم داخلی مطابق کیت استاندارد طراحی گردید. جهت طراحی سیستم الیزا با استفاده از پادگن های ترشحی، سرم مثبت و منفی واقعی پلیت متقاطع تیتراسیون انجام گرفت. جهت تعیین حد آستانه از نتایج کیت خارجی به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد.یافته ها: با در نظر گرفتن نتایج (15 نمونه مثبت و 85 نمونه منفی) در ارزیابی های کیت تجاری، بهترین غلظت پادگن و رقت پادتن در سیستم طراحی شده به ترتیب 1.2 میکروگرم و 1.100 به ترتیب در هر چاهک ارزیابی شد. علاوه بر این، میزان حد آستانه برابر با 0.44 مشخص گردید. حساسیت و ویژگی به ترتیب 100 و 70 درصد ارزیابی شد.نتیجه گیری: پادگن های ترشحی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس حساسیت لازم را جهت تشخیص بیماری ایجاد می کنند، اما تشخیص باکتری از مدفوع در مراحل اولیه بیماری، مشکل است. بنابراین با استفاده از الیزای غیرمستقیم طراحی شده می توان پادتن را در مراحل اولیه بیماری ردیابی کرد.

مقدمه و هدف: پاراتوبرکلوزیس توسط Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis بیشتر در نشخوارکنندگان ایجاد می گردد. این بیماری با اسهال درمان ناپذیر و لاغری مفرط پیشرونده همراه می باشد. تغییر پذیری ژنوم این باکتری سبب می شود که شناسایی سویه های آن در زمینه تشخیص، اپیدمیولوژی و سازماندهی سیاست های پیشگیری و کنترل بیماری، نقش راهبردی داشته باشد. روش کار: به منظور بهبود دانش موجود از ساختار جمعیت بومی این باکتری و در جستجوی جدایه های گوسفندی آن، در مجموع 30 جدایه از آرشیو باکتری های مؤسسه رازی از میزبان های گاو، گوسفند و بز مناطق مختلف ایران، تجدید کشت شدند تا ماده ژنتیکی مورد نیاز برای اجرای تحقیق فراهم گردد. وجود مارکرهای ژنتیکی IS900 و IS1311 با استفاده از پروتکل های وابسته به PCR بررسی و پس از آن با استفاده از آنزیم های اندونوکلئاز Alu I و Hinf I و اعمال پروتکل IS900 & IS1311 PCR-REA تیپ جدایه های مورد بررسی تعیین گردید. نتایج: ژنوم همه جدایه های تحت آزمایش واجد مارکرهای IS900 و IS1311 بودند ضمن آنکه هر دو پروتکل بکار رفته IS900 & IS1311 PCR-REA بصورت همخوان هویت همه 30 جدایه تحت آزمون را تیپ گاوی این باکتری (cattle type) نشان دادند. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن تنوع جغرافیایی صادر کنندگان دام به ایران و فقدان گزارشات وجود بیماری در نژادهای بومی، فعالیت انحصاری سویه های تیپ گاوی در ایران امروز، عجیب بنظر می رسد و تحقیقات بیشتری را می طلبد زیرا یافته های این تحقیقات می تواند پیامد های مهم اپیدمیولوژیک در ارتباط با پیشگیری و کنترل بیماری در ایران بدنبال داشته باشد.

این بررسی به منظور شناسایی آلودگی به بیماری یون در کشتارگاه اهواز، استان خوزستان صورت گرفت. در بررسی ماکروسکوپی روده 1950 گوسفند کشتار شده، 111 مورد (5.69 درصد) مشکوک به بیماری یون تشخیص داده شدند. تشخیص نهایی توسط بررسی هیستوپاتولوژی دریچه ی ایلئوسکال و رنگ آمیزی زیل- نلسون گسترش مستقیم مدفوع و رکتوم صورت گرفت. در بررسی میکروسکوپی بافتی، 18.02 درصد از حیوانات مشکوک به بیماری (111 مورد)، مثبت تشخیص داده شدند در حالی که در گسترش مستقیم مدفوع، 6.3 درصد موارد مثبت بودند. علاوه بر این، در 37.83 درصد، 13.51 درصد و 4.5 درصد نمونه ها به ترتیب انتریت ائوزینوفیلیک، انتریت لنفوسیتیک و انتریت چرکی مشاهده شد. میزان موارد مثبت آلودگی در نژاد عربی (0.56 درصد) بیش تر از نژاد لری (0.21 درصد) و نژاد بختیاری (0.26 درصد) بود اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.34) میزان تفاوت آلودگی بین گروه های سنی معنی دار نبود (p=0.59) بین وضعیت لاشه و میزان فراوانی بیماری یون ارتباط معنی داری مشاهده گردید (p<0.001) بر اساس نتایج هیستوپاتولوژی، میزان فراوانی بیماری یون در کشتارگاه اهواز 1.03 درصد می باشد که مشابه سایر مطالعات است.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی التهاب روده شدید، مزمن و پیش رونده در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس می باشد که خسارات اقتصادی فراوانی به صنعت دامپروری به ویژه گاوداری های شیری وارد می کند. از سوی دیگر آن را عامل ایجاد کننده بیماری کرون در انسان می شناسند. این مطالعه با هدف آنالیز فیلوژنتیک مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس جداشده از گاوداری های استان تهران انجام گردید. در این مطالعه از تعداد 100 نمونه مدفوع گاوهای مشکوک به بیماری یون، استخراج DNA انجام شد سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن IS900 واکنش Nested PCR صورت گرفت و از موارد مثبت جدا شده، 14 نمونه به طور تصادفی برای توالی یابی به شرکت ماکروژن کره ارسال گردید. در این مطالعه در مجموع 28 نمونه از 100 نمونه مدفوعی از نظر وجود باکتری مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس مثبت بود. بعد از توالی یابی نمونه های مثبت ملاحظه گردید که بیش از 99 درصد با توالی های موجود در بانک ژن شباهت وجود دارد. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سویه هایKJ629114  و AE016958 بیشترین شباهت و سویه CP000325 بیشترین تفاوت را با جدایه های حاصل از این مطالعه در ژن GyrA دارند. در مورد ژنGyrB  نیز بیشترین شباهت مربوط به سویه های AE016985، CP005928 و CP009614 و بیشترین تفاوت هم مربوط به سویه GU143884 می باشد. نتایج مطالعه نشان داد که تکنیک Nested PCR می تواند روش ارزشمندی برای شناسایی مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در حیوانات باشد.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس آنتریت گرانولوماتوز مزمن نشخوارکنندگان است که وقوع جهانی دارد. این بیماری در اثر مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس ایجاد می گردد و معمول ترین نشانه های بالینی آن در بز لاغری مفرط، بی اشتهایی و ناتوانی شدید است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در بزهای استان خوزستان و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. در این مطالعه نمونه های خون به طور تصادفی از 368 رأس بز از شهرهای اهواز، هندیجان، ایذه، شوشتر، دزفول و سوسنگرد جمع آوری گردید و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع سرمی ظاهری و واقعی مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به ترتیب 7.07 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 4.47-9.67 درصد) و 13.8 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 10.3-17.3 درصد) بود. این بررسی نشان داد با افزایش سن فراوانی آلودگی نیز افزایش می یابد و شانس آلودگی بین سن بر حسب سال و بیماری 1.08 (فاصله اطمینان 95 درصد: 0.86-1.35) است (p>0.05) فراوانی نسبی موارد مثبت در جنس ماده بیشتر از جنس نر و شانس آلودگی جنس ماده 1.19 برابر جنس نر (فاصله اطمینان 95 درصد: 0.4-3.59) بود (p>0.05) شانس آلودگی در بزهای دارای سابقه اسهال 4.38 برابر بزهای بدون سابقه اسهال (فاصله اطمینان 95 درصد: 1.92-9.96) بود (p<0.001) شیوع سرمی در اهواز، دزفول، ایذه، شوشتر، هندیجان و سوسنگرد به ترتیب 8.06، 5، 4.92، 13.33، 2.67 و 5 درصد بود (p>0.05) این مطالعه تایید نمود که مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در بزهای استان خوزستان وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیری بایستی مد نظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

بیماری یون نوعی عفونت مزمن روده ای است که بوسیله مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (Map) ایجاد می شود و خسارات اقتصادی هنگفتی را به دامداری ها وارد می کند. هدف از مطالعه حاضر شناسایی عفونت ناشی از این باکتری در گاوداری های صنعتی شهرستان همدان بود. بدین منظور تعداد 150 نمونه مدفوع از گاوهای به ظاهر سالم و مشکوک به بیماری، طی سال های 1394 و 1395 جمع آوری و با استفاده از آزمون های میکروسکوپی مستقیم و Nested-PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی نمونه ها به روش رنگ آمیزی زیل-نلسن نشان داد که تعداد 8 عدد (33/5%) از آن ها، به باکتری عامل بیماری، آلوده بودند و تمامی این نمونه های مثبت، متعلق به گاوهای به ظاهر سالم بود. در حالی که با استفاده از آزمون Nested-PCR، به ترتیب تعداد 39 و 9 عدد از دام های به ظاهر سالم و مشکوک به بیماری، مثبت تشخیص داده شدند، هرچند اختلاف آماری معنی داری بین تعداد موارد مثبت در این دو گروه مشاهده نشد (0/05

مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس عامل بیماری یون است که یک بیماری مزمن غیرقابل درمان در تمامی نشخوارکنندگان می باشد و از نظر اقتصادی حائز اهمیت می باشد. در این پژوهش با مراجعه به یازده گاوداری شیری سنتی شیری در منطقه مغان دام های موجود به دقت از نظر علائم بیماری یون و تاریخچه مورد بررسی قرار گرفتند و 86 نمونه مدفوعی اخذ گردید. نمونه ها ابتدا به روش مشاهده مستقیم میکروسکوپی آزمایش شدند. سپس به صورت تصادفی 20 نمونه از موارد مثبت و 10 نمونه از موارد منفی در آزمایش مستقیم میکروسکوپی انتخاب و بعد از نمونه گیری شیر از دام های مربوطه، به وسیله آزمایش PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایش مشاهده میکروسکوپیکی از مجموع 86 نمونه تعداد 51 (59%) نمونه مثبت و 35 (41%) نمونه منفی تشخیص داده شدند. همچنین از 20 نمونه مثبت تعداد 19 (95%) مورد و از 10 نمونه منفی، 3 (30%) مورد در PCR نتیجه مثبت نشان دادند. نتایج حاصله بیانگر ارتباط مستقیم بین آلودگی مدفوع و شیر در دام های عفونی است. همچنین با در نظر همبستگی نتایج آزمایش مشاهده میکروسکوپیکی نمونه مدفوع و PCR  در نمونه شیر، می توان از آزمایش میکروسکوپیکی به عنوان ارزیابی اولیه برای تعیین آلودگی شیر به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس استفاده نمود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر که نشان دهنده آلودگی بالای شیر با مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس می باشد و با توجه به ارتباط احتمالی این باکتری با بیماری کرون انسان، لزوم توجه بیشتر در این مورد احساس می شود.

زمینه: مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس باعث التهاب مزمن روده در گاوهای شیری و در نهایت منجر به بیماری یون می شود. در مطالعات مختلف، وجود باکتری مذکور در شیر تشخیص داده شده و از آن جدا شده است. با توجه به اینکه در طی فرایند دوشش، شیر می تواند با مدفوع دامها آلوده شود، بنابراین میزان آلودگی شیر به شیوه های بهداشتی استفاده شده قبل و هنگام دوشش و نیز مراحل آماده سازی و عرضه به بازار مصرف بستگی دارد. لذا هدف از این مطالعه، تعیین حضور باکتری فوق برای اولین بار در شیرهای پاستوریزه عرضه شده در استان اردبیل با استفاده از روش PCR بود.روش کار: در مجموع 330 نمونه شیر پاستوریزه تجاری از مراکز تولیدی مختلف استان اردبیل خریداری شده و 50 میلی لیتر از هر نمونه جهت استخراج DNA مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس سانتریفیوژ شده و استفاده گردید. DNA استخراج شده برای بررسی حضور باکتری مذکور در نمونه ها بر اساس جستجوی توالی اختصاصیIS900  در ژنوم این باکتری به کمک دو نوع پروتکل PCR مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: وجود DNA مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس در 33 مورد (10% نمونه ها) با استفاده از آغازگرهای F90 و F91، در22 مورد (6.66% نمونه ها) با استفاده از آغازگرهای FP25 و RP26 و در 11 مورد (3.33% نمونه ها) هم با هر دو جفت آغازگر تشخیص داده شد.نتیجه گیری: نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که شیوع نسبتا بالایی از آلودگی به باکتری مذکور در شیر پاستوریزه وجود دارد. با توجه به اینکه باکتری مذکور به عنوان علت احتمالی در توسعه بیماری کرون انسان (نوعی بیماری التهابی روده) نیز مطرح می باشد، به نظر می رسد که این یافته یک نگرانی جدی در مورد سلامت عمومی است.

بیماری یون از جمله عفونت های مزمن باکتریایی در نشخوارکنندگان میباشد که با توجه به اسهال شدید و طولانی مدتی که ایجاد می کند، باعث تحلیل رفتن بدن دام می شود. هدف از این مطالعه، بررسی عیار سرمی آنتی بادی ضد مایکوباکتریوم اویوم زیرگونهپاراتوبرکلوزیس (عامل بیماری یون) به روش الایزا و برآورد میزان آلودگی به عامل مذکور در گاوهای شیری مجتمع دامپروری کشت و صنعت مغان بود. در این مطالعه از تعداد 738 رأس گاو شیری بالغ در مجتمع کشت و صنعت و دامپروری مغان که به طور تصادفی انتخاب شدند، خون-گیری شده و نمونه های سرمی در آزمایشگاه به روش الایزا بررسی شدند. مطالعه حاضر نشان داد از تعداد 738 رأس گاو مورد آزمایش، 58 رأس دارای عیار سرمی علیه مایکوباکتریوم اویوم زیرگونهپاراتوبرکلوزیس با درصد S/P بیشتر از 60 درصد بودند (میزان شیوع 86/7 درصد) که 25 رأس مثبت (با درصد S/P بیشتر از 70 درصد) و 33 رأس مشکوک (با درصد S/P بیشتر از 60 تا 70 درصد) بودند. به دلیل این که چهره بیماری یون اغلب تحت بالینی بوده و دام در ظاهر سالم به نظر می رسد، به سبب دفع میکروب در مدفوع و ترشحات بدن خود بقیه گله را نیز آلوده می کند. بنابراین، انجام آزمون های غربالگری دوره ای در گله و همچنین تست دام های تازه وارد در کنار سایر اقدامات پیشگیرانه اکیداً توصیه می شود.